This anecdote is presented from the unpublished biography ବାଗ୍ମୀପୁରୁଷ ପ୍ରଫେସର ଶ୍ରୀରାମ ଚନ୍ଦ୍ର ଦାଶ :
ସାର୍ କ'ଣ ସୁନା ଖାଆନ୍ତି
🎂🎂🎂🎂🎂🎂🎂🎂 🎂🎂
🎂🎂🎂🎂🎂🎂🎂🎂 🎂🎂
...
ଜଗସିଂହପୁର ଜିଲ୍ଲାର ବାଲିକୁଦା ମଧ୍ୟଇଂରାଜୀ ବିଦ୍ୟାଳୟ । ସେତେବେଳେ ସେହି ବିଦ୍ୟାଳୟର ପ୍ରଧାନ ଶିକ୍ଷକ ମହାଶୟ ଅଧିକାଂଶ ସମୟରେ ତାଙ୍କ ପୂର୍ବତନ ପ୍ରିୟ ଛାତ୍ର ପାଣୁକୁ ନେଇ ମନରେ ଗର୍ବ କରନ୍ତି । ବେଳେ ବେଳେ ପିଲାମାନଙ୍କୁ କହନ୍ତି ପାଣୁ ମୋର ଏମିତି ସେମିତି ଛାତ୍ର ନୁହେଁ । ସେ ଏବେ ଚାରି ଅଙ୍କ ବିଶିଷ୍ଟ ଦରମା ପାଉଛି । ଆଉ କଟକର ରେଭେନ୍ସା କଲେଜରେ ଉଦ୍ଭିଦ ବିଜ୍ଞାନର ଅଧ୍ୟାପକ ଅଛି ।
ପିଲାମାନେ ଶିକ୍ଷକଙ୍କ କଥାକୁ କାନଦେଇ ଶୁଣନ୍ତି । ନ ଶୁଣିବେ ବା କିପରି ! ମାସକୁ ପୁଣି ସେ ସମୟରେ ୧୨୫୦ ଟଙ୍କାର ଦରମା । କେତେଜଣଙ୍କ ଭାଗ୍ୟରେ ଏହା ଥାଏ ! ମନେ ମନେ ଭାବନ୍ତି ସେମାନେ କେମିତି ପାଣୁଙ୍କୁ ଦେଖନ୍ତେ ।
ଦିନକର ଘଟଣା । ବିଦ୍ୟାଳୟରେ ଜଣେ ସୁଟ୍ , କୋଟ ଓ ଟାଇ ପିନ୍ଧା, ଡେଙ୍ଗା ଚଉଡା ବ୍ୟକ୍ତି ପହଞ୍ଚିଲେ । ସେତେବେଳକୁ ପିଲାମାନେ ସ୍କୁଲକୁ ଆସି ସାରିଥାଆନ୍ତି । ସେ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ସାର୍ କେତେବେଳେ ଆସିବେ ବୋଲି ପଚାରିଲେ ? ସେମିତି ସ୍କୁଲ ବାରଣ୍ଡାରେ ଠିଆହୋଇ ରହିଲେ ।
କିଛି ସମୟପରେ ସାର୍ ଆସିଲେ । ଆଗନ୍ତୁକ ବ୍ୟକ୍ତି ଜଣକ ସାରଙ୍କୁ ପାଦ ଛୁଇଁ ପ୍ରଣାମ କଲେ ।ସାର ତାଙ୍କ ପ୍ରିୟ ଛାତ୍ର ପାଣୁଙ୍କୁ ଦେଖି ଖୁସି ହୋଇଗଲେ । ନିଜେ ଗୋଟିଏ ଚେୟାରରେ ବସିଲେ । ପିଲାମାନେ ତାଙ୍କ ପରିଚୟ ପାଇଲା ମାତ୍ରେ ତାଙ୍କ ପାଇଁ ଆଉ ଗୋଟିଏ ଚେୟାର ଆଣିଲେ । ମାତ୍ର ସେ ଚେୟାରରେ ବସିଲେ ନାହିଁ । ସାର୍ ଙ୍କ ପାଖରେ ଗୋଟିଏ ଡେସ୍କ ଉପରେ ହାତରଖି ଟିକିଏ ନଇଁ ଠିଆ ହେଲେ । କଥାବାର୍ତ୍ତା ହେଲେ। ମାତ୍ର ସାର ଯେତେ କହିଲେ ବି ଚେୟାରରେ ବସିଲେ ନାହିଁ ।
ସାର୍ କହୁଥିବା ଚାରି ଅଙ୍କିଆ ଦରମା ପାଉଥିବା ପାଣୁଯେ ସିଏ ,ଏ କଥା ଆଉ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ବୁଝିବାକୁ ଡେରି ଲାଗିଲା ନାହିଁ । ସେମାନେ ତାଙ୍କୁ ପାଦ ଠାରୁ ମୁଣ୍ଡ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ ଦେଖୁ ଥାଆନ୍ତି ।
କିଛି ସମୟ ପରେ ସେମାନେ ଟିକିଏ ଦୂରକୁ ଚାଲିଗଲେ । ନିଜ ମଧ୍ୟରେ କଥାବାର୍ତ୍ତା ହେଲେ ," ଏ ବ୍ୟକ୍ତି ଜଣଙ୍କଏତେଗୁଡିଏ ଦରମା ପାଉଛନ୍ତି । ନିଶ୍ଚୟ ଭାତ ଖାଉ ନ ଥିବେ ।ସୁନା ଖାଉଥିବେ ।"
ଏ କଥା ସତ କି ମିଛ ଜାଣିବା ପାଇଁ ସେମାନଙ୍କ ମନରେ ଆଗ୍ରହ ଦେଖାଦେଲା । ମାତ୍ର ତାଙ୍କୁ ପଚାରିବ କିଏ ? ଯାହାହେଉ
ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଜଣେ ଆଗଚଲା ପିଲା ଥିଲା । ସେ ମନରେ ସାହସ ସଞ୍ଚୟ କରି ପଚାରିଲା," ଆଜ୍ଞା , ଆପଣ କ'ଣ ମାସକୁ ୧୨୫୦ ଟଙ୍କା ଦରମା ପାଉଛନ୍ତି ?"
ଉତ୍ତର ଆସିଲା ,"ହଁ "।
"ତାହାହେଲେ ଆପଣ କ'ଣ ଭାତ ନ ଖାଇ ଏବେ ସୁନା ଖାଉଛନ୍ତି ?", ପିଲାଟି ପୁଣି ପଚାରିଲା ।
ପିଲାଟିର ଏପରି ପ୍ରଶ୍ନ ଶୁଣି ପାଣୁ ହସିଲେ । ସାର୍ ମଧ୍ୟ ହସିଲେ । ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ ସେଠାରେ ଏକ ହାସ୍ୟରୋଳ ପରିବେଶ ସୃଷ୍ଟି ହେଲା ।
ତା'ପରେ ପାଣୁ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଖାଦ୍ୟ ଓ ପଦାର୍ଥ ମଧ୍ୟରେ ଥିବା ପାର୍ଥକ୍ୟ ସୁନ୍ଦର ସୁନ୍ଦର ଉଦାହରଣ ଦେଇ ବୁଝାଇଲେ । ଖାଦ୍ୟକୁ ଆମେ ଦେହରେ ଶକ୍ତି ପାଇବା ପାଇଁ ଖାଉ ବୋଲି କହିଲେ, ମାତ୍ର ଲୁହା ଓ ସୁନା ଆଦି ଧାତୁକୁ କେହି ଖାଆନ୍ତି ନାହିଁ ବୋଲି କହି ତାହାର ବୈଜ୍ଞାନିକ କାରଣ ମଧ୍ୟ ବୁଝାଇଲେ । ଯିଏ ଯେତେ ରୋଜଗାର କଲେ ମଧ୍ୟ ଭାତ, ଡାଲି , ତରକାରୀ ଆଦି ଖାଏ ବୋଲି ମନ୍ତବ୍ୟ ଦେଲେ ।
ସେଦିନ ୧୯୩୦ ମସିହାରେ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଘଟଣାକ୍ରମେ ଏତେକଥା ବୁଝାଇଥିବା ବ୍ୟକ୍ତି ଜଣକ ଆଉ କେହି ନୁହଁନ୍ତି , ସେ ହେଉଛନ୍ତି ଆନ୍ତର୍ଜାତିକ ଖ୍ୟାତି ସମ୍ପନ୍ନ ବୈଜ୍ଞାନିକ ଡକ୍ଟର ପ୍ରାଣକୃଷ୍ଣ ପରିଜା ।ତାଙ୍କୁ ପ୍ରଶ୍ନ ପଚାରିଥିବା ଆଗଚଲା ପିଲାଜଣଙ୍କ ହେଉଛନ୍ତି ସେ ବିଦ୍ୟାଳୟର ତତ୍କାଳୀନ ମେଧାବୀ ଛାତ୍ର ଶ୍ରୀରାମ ,ଯିଏକି ପରବର୍ତ୍ତୀ ସମୟରେ ରାଜନୀତି ଶାସ୍ତ୍ର ବିଶାରଦ ତଥା ବାଗ୍ମୀ ପୁରୁଷ ପ୍ରଫେସର ଶ୍ରୀରାମ ଚନ୍ଦ୍ର ଦାଶ ନାମରେ ଦେଶ ବିଦେଶରେ ଖ୍ୟାତ ।
ଏହି ଦୁଇ ପୁରାତନ ଛାତ୍ରଙ୍କୁ ନେଇ ଜୀବନରେ ଗୌରବ ଅନୁଭବ କରିଥିବା ବାଲିକୁଦା ମଧ୍ୟଇଂରାଜୀ ବିଦ୍ୟାଳୟର କୃତବିଦ୍
ପିଲାମାନେ ଶିକ୍ଷକଙ୍କ କଥାକୁ କାନଦେଇ ଶୁଣନ୍ତି । ନ ଶୁଣିବେ ବା କିପରି ! ମାସକୁ ପୁଣି ସେ ସମୟରେ ୧୨୫୦ ଟଙ୍କାର ଦରମା । କେତେଜଣଙ୍କ ଭାଗ୍ୟରେ ଏହା ଥାଏ ! ମନେ ମନେ ଭାବନ୍ତି ସେମାନେ କେମିତି ପାଣୁଙ୍କୁ ଦେଖନ୍ତେ ।
ଦିନକର ଘଟଣା । ବିଦ୍ୟାଳୟରେ ଜଣେ ସୁଟ୍ , କୋଟ ଓ ଟାଇ ପିନ୍ଧା, ଡେଙ୍ଗା ଚଉଡା ବ୍ୟକ୍ତି ପହଞ୍ଚିଲେ । ସେତେବେଳକୁ ପିଲାମାନେ ସ୍କୁଲକୁ ଆସି ସାରିଥାଆନ୍ତି । ସେ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ସାର୍ କେତେବେଳେ ଆସିବେ ବୋଲି ପଚାରିଲେ ? ସେମିତି ସ୍କୁଲ ବାରଣ୍ଡାରେ ଠିଆହୋଇ ରହିଲେ ।
କିଛି ସମୟପରେ ସାର୍ ଆସିଲେ । ଆଗନ୍ତୁକ ବ୍ୟକ୍ତି ଜଣକ ସାରଙ୍କୁ ପାଦ ଛୁଇଁ ପ୍ରଣାମ କଲେ ।ସାର ତାଙ୍କ ପ୍ରିୟ ଛାତ୍ର ପାଣୁଙ୍କୁ ଦେଖି ଖୁସି ହୋଇଗଲେ । ନିଜେ ଗୋଟିଏ ଚେୟାରରେ ବସିଲେ । ପିଲାମାନେ ତାଙ୍କ ପରିଚୟ ପାଇଲା ମାତ୍ରେ ତାଙ୍କ ପାଇଁ ଆଉ ଗୋଟିଏ ଚେୟାର ଆଣିଲେ । ମାତ୍ର ସେ ଚେୟାରରେ ବସିଲେ ନାହିଁ । ସାର୍ ଙ୍କ ପାଖରେ ଗୋଟିଏ ଡେସ୍କ ଉପରେ ହାତରଖି ଟିକିଏ ନଇଁ ଠିଆ ହେଲେ । କଥାବାର୍ତ୍ତା ହେଲେ। ମାତ୍ର ସାର ଯେତେ କହିଲେ ବି ଚେୟାରରେ ବସିଲେ ନାହିଁ ।
ସାର୍ କହୁଥିବା ଚାରି ଅଙ୍କିଆ ଦରମା ପାଉଥିବା ପାଣୁଯେ ସିଏ ,ଏ କଥା ଆଉ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ବୁଝିବାକୁ ଡେରି ଲାଗିଲା ନାହିଁ । ସେମାନେ ତାଙ୍କୁ ପାଦ ଠାରୁ ମୁଣ୍ଡ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ ଦେଖୁ ଥାଆନ୍ତି ।
କିଛି ସମୟ ପରେ ସେମାନେ ଟିକିଏ ଦୂରକୁ ଚାଲିଗଲେ । ନିଜ ମଧ୍ୟରେ କଥାବାର୍ତ୍ତା ହେଲେ ," ଏ ବ୍ୟକ୍ତି ଜଣଙ୍କଏତେଗୁଡିଏ ଦରମା ପାଉଛନ୍ତି । ନିଶ୍ଚୟ ଭାତ ଖାଉ ନ ଥିବେ ।ସୁନା ଖାଉଥିବେ ।"
ଏ କଥା ସତ କି ମିଛ ଜାଣିବା ପାଇଁ ସେମାନଙ୍କ ମନରେ ଆଗ୍ରହ ଦେଖାଦେଲା । ମାତ୍ର ତାଙ୍କୁ ପଚାରିବ କିଏ ? ଯାହାହେଉ
ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଜଣେ ଆଗଚଲା ପିଲା ଥିଲା । ସେ ମନରେ ସାହସ ସଞ୍ଚୟ କରି ପଚାରିଲା," ଆଜ୍ଞା , ଆପଣ କ'ଣ ମାସକୁ ୧୨୫୦ ଟଙ୍କା ଦରମା ପାଉଛନ୍ତି ?"
ଉତ୍ତର ଆସିଲା ,"ହଁ "।
"ତାହାହେଲେ ଆପଣ କ'ଣ ଭାତ ନ ଖାଇ ଏବେ ସୁନା ଖାଉଛନ୍ତି ?", ପିଲାଟି ପୁଣି ପଚାରିଲା ।
ପିଲାଟିର ଏପରି ପ୍ରଶ୍ନ ଶୁଣି ପାଣୁ ହସିଲେ । ସାର୍ ମଧ୍ୟ ହସିଲେ । ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ ସେଠାରେ ଏକ ହାସ୍ୟରୋଳ ପରିବେଶ ସୃଷ୍ଟି ହେଲା ।
ତା'ପରେ ପାଣୁ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଖାଦ୍ୟ ଓ ପଦାର୍ଥ ମଧ୍ୟରେ ଥିବା ପାର୍ଥକ୍ୟ ସୁନ୍ଦର ସୁନ୍ଦର ଉଦାହରଣ ଦେଇ ବୁଝାଇଲେ । ଖାଦ୍ୟକୁ ଆମେ ଦେହରେ ଶକ୍ତି ପାଇବା ପାଇଁ ଖାଉ ବୋଲି କହିଲେ, ମାତ୍ର ଲୁହା ଓ ସୁନା ଆଦି ଧାତୁକୁ କେହି ଖାଆନ୍ତି ନାହିଁ ବୋଲି କହି ତାହାର ବୈଜ୍ଞାନିକ କାରଣ ମଧ୍ୟ ବୁଝାଇଲେ । ଯିଏ ଯେତେ ରୋଜଗାର କଲେ ମଧ୍ୟ ଭାତ, ଡାଲି , ତରକାରୀ ଆଦି ଖାଏ ବୋଲି ମନ୍ତବ୍ୟ ଦେଲେ ।
ସେଦିନ ୧୯୩୦ ମସିହାରେ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଘଟଣାକ୍ରମେ ଏତେକଥା ବୁଝାଇଥିବା ବ୍ୟକ୍ତି ଜଣକ ଆଉ କେହି ନୁହଁନ୍ତି , ସେ ହେଉଛନ୍ତି ଆନ୍ତର୍ଜାତିକ ଖ୍ୟାତି ସମ୍ପନ୍ନ ବୈଜ୍ଞାନିକ ଡକ୍ଟର ପ୍ରାଣକୃଷ୍ଣ ପରିଜା ।ତାଙ୍କୁ ପ୍ରଶ୍ନ ପଚାରିଥିବା ଆଗଚଲା ପିଲାଜଣଙ୍କ ହେଉଛନ୍ତି ସେ ବିଦ୍ୟାଳୟର ତତ୍କାଳୀନ ମେଧାବୀ ଛାତ୍ର ଶ୍ରୀରାମ ,ଯିଏକି ପରବର୍ତ୍ତୀ ସମୟରେ ରାଜନୀତି ଶାସ୍ତ୍ର ବିଶାରଦ ତଥା ବାଗ୍ମୀ ପୁରୁଷ ପ୍ରଫେସର ଶ୍ରୀରାମ ଚନ୍ଦ୍ର ଦାଶ ନାମରେ ଦେଶ ବିଦେଶରେ ଖ୍ୟାତ ।
ଏହି ଦୁଇ ପୁରାତନ ଛାତ୍ରଙ୍କୁ ନେଇ ଜୀବନରେ ଗୌରବ ଅନୁଭବ କରିଥିବା ବାଲିକୁଦା ମଧ୍ୟଇଂରାଜୀ ବିଦ୍ୟାଳୟର କୃତବିଦ୍
No comments:
Post a Comment